Ostra białaczka limfoblastyczna jest jednym z najczęstszych nowotworów krwi u dzieci, szacuje się iż stanowi około 70% białaczek u najmłodszych pacjentów. Choroba atakuje szpik kostny odpowiedzialny za produkcję komórek krwi min. leukocytów. Zmienione chorobowo białe ciałka krwi namnażają się w sposób niekontrolowany stopniowo wypierając zdrowe komórki.

Przyczyny

Przyczynami ostrej białaczki limfoblastycznej są mutacje różnych genów. Obserwuje się również zwiększone prawdopodobieństwo zachorowania przy zaburzeniach chromosomowych np. zespole Downa oraz innych chorobach krwi np. anemii aplastycznej.

Zaburzenia genetyczne prowadzące do powstania białaczki, o ile nie towarzyszą im inne zespoły chorobowe, zwykle nie są dziedziczne. Szansa na zachorowanie kolejnego dziecka jest znikoma dlatego rodzeństwo pacjenta jest w pierwszej kolejności rozpatrywane jako potencjalni dawcy szpiku.

Zobacz: Hematolog LIFEMEDICA GDAŃSK

Objawy

Pierwsze objawy białaczki są mało charakterystyczne i mogą być mylone z innymi schorzeniami. Z tego względu szybkie rozpoznanie choroby zależy przede wszystkim od czujności rodziców i lekarza pierwszego kontaktu, który po zauważeniu niepokojących objawów powinien zlecić wykonanie dalszych badań.

Do początkowych objawów ostrej białaczki limfoblastycznej należą;

• gorączka i ogólne osłabienie (często mylone z przeziębieniem lub grypą)
• zaburzenia łaknienia
• niepoddające się leczeniu owrzodzenia błon śluzowych jamy ustnej i gardła
• spontaniczne krwawienia z nosa oraz skłonność do powstawania wybroczyn
• sporadycznie występują bóle kości i stawów

W badaniu krwi widać oznaki niedokrwistości, małopłytkowości oraz zmniejszonej liczby granulocytów. Ostateczna diagnoza stawiana jest na podstawie biopsji szpiku kostnego.

Rokowanie

Szybkie rozpoznanie choroby, brak niekorzystnych czynników genetycznych oraz dobra reakcja na zaordynowane leczenie dają szansę wyleczenia sięgającą 80%. Statystycznie najlepsze rokowanie mają dzieci w wieku 2-10 lat.

Leczenie

Leczenie jest wieloetapowe i długie (od diagnozy do stwierdzenia całkowitej remisji może minąć kilka lat). W pierwszych etapach powinien prowadzić je hematolog w wyspecjalizowanej klinice następnie, po osiągnięciu remisji może prowadzić je poradnia hematologiczna.
U większości pacjentów udaje się uzyskać wyleczenie z zastosowaniem chemioterapii. Przy nieskuteczności tego rodzaju kuracji (braku poprawy po 28 dniach) rozważany jest przeszczep szpiku kostnego lub terapia komórkami macierzystymi.

Przeszczep niesie ze sobą ryzyko z powodu możliwości jego odrzucenia, wystąpienia choroby Graffa (przeszczep przeciwko gospodarzowi) oraz zwiększonej podatności na infekcje spowodowanej koniecznością całkowitego zniszczenia szpiku biorcy przed wykonaniem zabiegu.